Muszę przyznać, że jestem pod wrażeniem błogosławionego Ruperta.
Podczas pierwszej wojny światowej bohatersko pełnił obowiązki kapelana wojskowego. Ciężko ranny na froncie rumuńskim i zmuszony do amputowania lewej nogi, wrócił do znanych sobie prac apostolskich, przede wszystkim wśród potrzebujących.
nieustraszoną walkę prowadził również wtedy, gdy Hitler w roku 1933 doszedł do władzy, a także potwierdził ją kajdanami, wreszcie w roku 1939 został wysłany do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Kiedy siły go do tego stopnia opuściły, że naziści się obawiali, by tam nie zmarł jako męczennik, postanowili go odesłać do opactwa w Ettal, gdzie przebywał w całkowitym odizolowaniu aż do końca drugiej wojny światowej. Podjął się wtedy na nowo pracy duszpasterskiej w stolicy Bawarii, gdzie 1 listopada 1945 r., podczas głoszonej przy ołtarzu homilii doznał nagłego wylewu krwi i zmarł.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz